Diego Armando Maradona - urodził się 30 października 1960 roku w dzielnicy Buenos Aires o nazwie Lanus. Jego przybycie do Napoli zostało okraszone obecnością 75 tysięcznego tłumu podczas prezentacji. Była to druga najliczniejsza prezentacja piłkarza po tej Cristiano Ronaldo w 2009 roku.
Maradona jest ikoną argentyńskich klubów Boca Juniors i Argentinos Juniors a także reprezentacji Argentyny. Stadion tego drugiego zespołu został nawet ochrzczony imieniem "El Diego". Z kolei Kibice Boca Juniors nazywają swój fan klub "la Dose" (pol. dwanaście) ze względu na to, iż piłkarz ten grał z tym numerem w koszulce los Xeneizes.
"El Diego" był zawodnikiem Napoli w latach 1984-1991. Podczas pobytu w stolicy Kampanii zdobył dwukrotnie Scudetto oraz po jednym Coppa Italia oraz Spuerpucharze kraju. Najważniejszym skalpem Maradony w czasie gry na San Paolo było zdobycie Pucharu UEFA w 1989 roku gdzie Partenopei ograli w dwumeczu VfB Stuttgart 5:3. Ku czci "El Diego" zastrzeżony został numer 10 z jakim "El Dios del futbol" grał w barwach Napoli.

Careca - brazylijski snajper którego lata gry przypadły na okres szalonych czasów Diego Maradony. Swoją przygodę z Partenopei rozpoczął w 1987 roku kiedy został ściągnięty do Napoli z klubu o analogicznej nazwie jak stadion klubu czyli FC Sao Paulo. On, El Diego oraz Giuseppe Giordano stworzyli pod koniec lat 80-tych doskonałe trio zatytułowane "Ma-Gi-Ca" jakie budziło respekt w szeregach wszystkich ekip Serie A. Nawet wielki Milan musiał się strzec magicznego ataku Azzurri.
Kiedy okres świetności Napoli dobiegł końca Careca w 1993 roku przeszedł do japońskiego Kashiwa Reysol a następnie zakończył karierę w Brazylii.

Jose Altafini - w Brazylii znany bardziej jako Mazzola. Napastnik Napoli przełomu lat 60-tych i 70-tych. Przeszedł do Napoli z AC Milanu w 1965 roku. Spędził na Stadio San Paolo siedem lat. W 1958 roku zdobył w Brazylią mistrzostwo świata w Szwecji żeby cztery lata później na Mundialu w Chile zostać piłkarzem reprezentacji ..... Włoch. W barwach Squadre Azzurra nie osiągnął jednak tak wielkich sukcesów jak w Canarinhos.
W trakcie przygody na San Siro został w 1962 roku królem strzelców włoskiej Serie A.
W barwach Napoli nie święcił już tak wielkich osiągnięć. Epilogiem jego przygody na San Paolo był finał Coppa Italia w 1972 roku z ..... AC Milanem, gdzie Altafini i spółka musieli uznać wyższość Rossonerich gdyż ulegli im 0:2. Następnie popularny Mazzola przeszedł do Juventusu.

Edinson Cavani - Urugwajczyk przeszedł do Napoli z Palermo w 2010 roku. Motywem do sprowadzenia reprezentanta Charruas przez Aurelio de Laurentiisa był niezwykle udany występ "Edina" na Mundialu w RPA gdzie on i pozostali podopieczni Oscara Tabareza zajęli nadspodziewanie wysokie czwarte miejsce.
Transfer Cavaniego okazał się strzałem w dziesiątkę. W swoim pierwszym sezonie n San Paolo długowłosy snajper poprowadził Partenopei do trzeciego miejsca w tabeli, wprowadził klub do Ligi Mistrzów i miał także olbrzymi udział w awansie Napoli do 1/16 finału Ligi Europy gdyż bez niego Azzurri zostaliby zmiażdżeni przeciętny Utrecht i dołującą Steauę Bukareszt. Matador zajął drugie miejsce w klasyfikacji strzelców Serie A.
W biężacym sezonie jego wpływ na drużynę był równie nieoceniony. Pod jego wodzą Napoli awansowało do 1/8 finału Ligi Mistrzów oraz sprawiło na tymże etapie sporo kłopotów późniejszemu finaliście Chelsea.
Edinson Cavani w 2011 roku zwyciężył Copa America w reprezentacją Urugwaju lecz sam miał niewielki wpływ na ten tryumf ponieważ przez niemal cały turniej leczył kotuzję i zagrał jedynie w inauguracyjnym meczu z Peru oraz przez niecałą drugą połowę finału.

Ezeqiuel Lavezzi - Argentyńczyk, który przybył na San Paolo w 2007 roku z San Lorenzo de Almagro. Kolekcjoner tatuaży, które wykonał sobie niemal na całym ciele.De Laurenttis sprowadził "El Pocho" ponieważ był on czołową postacią CASLA, które sięgnęło po tytuł mistrza Argentyny. Lavezzi wraz z innym nowym nabytkiem Markiem Hamsikiem znakomicie wkomponował się w zespół prowadzony w tamtym czasie przez Edoardo Reję i stał się jego nieodłączną częścią.W reprezentacji Argentyny niestety nie zrobił tak wielkiej furory. Dostawał swoje szanse w latach 2007 i 2008 oraz podczas Copa America 2011 jednak wypadł w koszulce Albicelestes beznadziejnie i musiał ustąpić miejsca w składzie Sergio Aguero.Jedyny udany epizod "El Pocho" w argentyńskiej kadrze miał miejsce zeszłej jesieni podczas kwalifikacji do Mundialu 2014 kiedy strzelił on gola dającego remis w meczu z Boliwią ratując "patałachów" Sabelli (trudno znaleźć inne słowo na ówczesną kadrę Argentyny) przed kompromitacją.

Autor: Ed